Prawo Ohma


Georg Simon Ohm przeprowadzając szereg doświadczeń stwierdził, że jeżeli do odcinka obwodu (przewodnika) doprowadzi się różne napięcia, to w tym odcinku popłyną prądy o różnym natężeniu. Ustalił on iż natężenie prądu elektrycznego w przewodniku jest wprost proporcjonalne do napięcia pomiędzy jego zaciskami, czy inaczej że stosunek napięcia mierzonego na przewodniku do natężenia prądu, który płynie przez ten przewodnik, jest wielkością stałą i nazwał ją oporem przewodnika. Można to zapisać wzorem:




Podstawową jednostką oporu elektrycznego jest om (1 ohm). Zależność ta jest słuszna tylko pod warunkiem zachowania stałości oporu, co w rzeczywistości jest trudno osiągalne, gdyż przepływający prąd wywołuje wzrost temperatury przewodnika i zmianę jego oporu. Zmiana oporu od temperatury w zakresie niezbyt wielkich temperatur jest liniowa. Prawo Ohma jest słuszne również dla obwodów prądu zmiennego oraz przy obliczeniach dynamicznych.